همشهری‌آنلاین - لیلی خرسند
از تهران تا اصفهان از او استقبال کردند؛ از مسئولان گرفته تا همکلاسی‌هایش. یکتا جمالی در مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان ۲ مدال نقره و یک برنز گرفت و ۴ ماه پیش هم در مسابقات قهرمانی جوانان جهان صاحب ۳ برنز جهانی شده بود؛ اینها نخستین مدال‌هایی بود که در تاریخ وزنه‌برداری زنان ایران به‌دست می‌آمد. او شایسته این استقبال بود ولی انتظارش را نداشت. یکتا به این مدال‌ها قانع نیست. او به مدال المپیک فکر می‌کند، به بالاترین سکو و برای رسیدن به این سکو حاضر نیست یک روز را هم از دست بدهد. او روز جمعه از جده به تهران رسید و شنبه در اصفهان و در سالن وزنه‌برداری در حال تمرین بود.
*انتظار داشتی مردم به استقبالت بیایند؟
دم همه کسانی که آمده بودند، گرم. خیلی زحمت کشیدند. هم مسئولان آمده بودند و هم خانواده‌ام و بقیه. هم در تهران استقبال خوبی کردند و هم در اصفهان.
*هدیه و جایزه هم گرفتی؟
خانواده‌ام که خودشان برایم هدیه هستند و بودنشان برایم کافی است. آنها در این سال‌ها خیلی از من حمایت کردند. مسئولان هم که برای استقبال آمدند، خیلی خوشحالم کردند و از آنها ممنونم. جوایز را هم به موقع می‌دهند.
*از حمایت خانواده گفتی. برای بعضی خانواده‌ها سخت است که قبول کنند دخترشان وزنه‌بردار شود. خانواده شما مشکلی با این موضوع نداشتند؟
نه آنها هیچ مشکلی نداشتند و از روز اول تا به امروز از من حمایت کردند. سیزده، چهارده سالم بود که وزنه‌برداری را شروع کردم. در اصل خواهر بزرگ‌ترم به این رشته علاقه داشت و پیگیر بود که ببیند کی اجازه می‌دهند زنان این رشته را کار کنند. وقتی وزنه‌برداری راه‌اندازی شد، خواهرم تشویقم کرد که من هم وزنه‌برداری را شروع کنم. آن موقع سه، چهار سالی بود که هندبال بازی می‌کردم. با خواهرم به باشگاه رفتیم و مربی هم که من را دید، تشویقم کرد. کم‌کم علاقه‌مند شدم و شروع کردم.
*خواهرتان به کجا رسید؟
او درگیر دانشگاه و ازدواج شد و برای تمرین خیلی وقت نداشت. دیگر کم‌کم وزنه‌برداری را کنار گذاشت.
*خودت چطور وقت می‌کنی هم درس بخوانی و هم تمرین کنی؟ در این دوسال کرونایی که مدرسه‌ها آنلاین بود، خوشحال بودی؟
این دوسال هم خوب بود و هم سخت. درست است که نرفتن به مدرسه کمک کرد تا بیشتر تمرین کنم اما این مدلی درس یاد گرفتن هم سخت است. برای من درس‌خواندن مهم است. الان سال دوم دبیرستان هستم و سعی می‌کنم هم به درس‌هایم برسم و هم به تمریناتم. درس‌خواندن خیلی وقت نمی‌گیرد. بعد از تمرین و قبل از خواب به درسم می‌رسم.
*همکلاسی‌هایت هم برای استقبال آمده بودند؟
بله بودند. آنها همیشه تشویقم می‌کنند. به شوخی به من می‌گویند پهلوان یکتا.
*به قد و هیکلت هم می‌خورد.
آخرین باری که قدم را اندازه زدم یک متر و ۶۹ سانتی‌متر بودم. در دسته ۸۱ کیلوگرم هم وزنه می‌زنم.
*روز اول که به همکلاسی‌هایت گفتی وزنه‌برداری، تعجب نکردند؟
آن موقع که تازه وزنه‌برداری زنان راه‌اندازی شده بود، خیلی‌ها خبر نداشتند که زنان هم می‌توانند در این رشته کار کنند. باورشان نمی‌شد که من وزنه‌بردار باشم. بعدا خودشان هم به این رشته علاقه پیدا کردند و من تشویقشان کردم که شروع کنند. الان ۲ نفر از همکلاسی‌هایم و چند نفر از بچه‌های مدرسه تمرین می‌کنند.
*مدیر و معلم‌های مدرسه هم حمایت‌ات می‌کنند؟
بله خیلی. در مدرسه برایم بنر زدند و مدیر حتی برایم هدیه آورد. معلم‌ها هم خیلی حمایتم می‌کنند. درس‌هایم را می‌خوانم ولی گاهی اوقات که در اردوها هستم، نیاز دارم به من وقت اضافه بدهند و این کار را می‌کنند. من درسم را رها نمی‌کنم و می‌خواهم تحصیلات دانشگاهی داشته باشم.
*خیلی‌ها موافق وزنه‌برداری زنان نیستند و می‌گویند سلامتی زنان را به خطر می‌اندازد. حتی داریوش ارجمند، از بازیگران تلویزیون علنی مخالفتش را با وزنه‌برداری زنان اعلام کرد.
قبول دارم که وزنه‌برداری ورزش سنگینی است اما این را هم قبول کنیم که همه ورزش‌ها آسیب دارد. وقتی هندبال بازی می‌کردم، دستم آسیب خیلی بدی دید. در همه رشته‌ها تکنیک‌ها را باید درست انجام بدهید تا مصدوم نشوید. آنها که مخالفت می‌کنند اول باید تحقیق علمی کنند یا خودشان تمرین کنند و بعد نظر بدهند. هر کسی نظری دارد و من برای همه احترام قائلم. به‌نظر آقای ارجمند هم احترام می‌گذارم ولی ما موقع وزنه‌زدن ثابت می‌کنیم که این رشته، رشته سختی برای زنان نیست. من به همه احترام می‌گذارم و کار خودم را انجام می‌دهم.
در وزنه‌برداری الگوی خاصی هم داری؟
الگوی ورزشی من سهراب مرادی است. او ورزشکار خوب، بدون حاشیه و شناخته‌شده‌ای است؛ سعی می‌کنم هم از اخلاق خوبش الگو بگیرم و هم از وزنه زدنش.
*خودت هم که زود الگوی بقیه شده‌ای. غزاله حسینی، وزنه‌برداری که در مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان مدال برنز گرفت، گفته است که شما الگویش هستی.
امیدوارم غزاله موفق باشد. دختر قوی و پرتلاشی است. واقعا در او و بقیه دخترانی که در اردوهای تیم ملی هستند، این توانایی را می‌بینم که یک روز قهرمان شوند؛ قهرمان آسیا، جهان و المپیک. دختران ایران خیلی پرقدرت هستند و توانایی رسیدن به این قهرمانی‌ها را دارند.
*بالاترین عنوانی که یکتا می‌خواهد به آن برسد، کجاست؟
مدال طلای المپیک. قول این مدال را نمی‌دهم اما تلاش می‌کنم که بهترین خودم باشم، خودم را قوی کنم و قوی بمانم تا یک روز به طلای المپیک برسم.
*برای رسیدن به این مدال چه برنامه‌ای داری؟
قبل از اینکه در مسابقات قهرمانی جوانان جهان برنز بگیرم، به مدال فکر می‌کردم. وقتی مدال را گرفتم، تلاشم را بیشتر کردم تا به مدال بهتری برسم. می‌خواستم طلا بگیرم که نشد. الان اراده، تلاش و تمرینم را بیشتر می‌کنم که در مسابقه بعدی به مدال بهتری برسم. این تلاش باید ادامه داشته باشد. نمی‌خواهم حتی یک روز بدون تمرین بمانم.
نظر شما